Als Marlijn haar droombruiloft gaat plannen, merkt ze al snel dat het allemaal iets teveel wordt. In deze blog deelt ze wat ze daarvan heeft geleerd, zodat het jou niet ook overkomt!
Een eerlijk verhaal van Marlijn (Marflair Weddingplanner) over trouwen, uitputting en waarom plannen soms begint met stoppen.
Het had een feestelijke tijd moeten zijn. Mijn vriend en ik hadden een huis gekocht, ik was net begonnen aan een nieuwe baan, en we besloten te trouwen. Eerst ‘even’ voor de wet in Nederland, en een jaar later zouden we een grote bruiloft vieren in Italië. Een droom, toch?
Dat dacht ik ook.
Maar ergens tussen het regelen van notarisafspraken, dozen uitpakken, wennen aan een nieuw ritme op werk, en nadenken over menukaarten voor een Italiaanse bruiloft… raakte ik mezelf kwijt. Ik was leeg. Echt leeg. Ik voelde geen opwinding over de voorbereidingen. Geen plezier. Geen inspiratie. Alleen maar een dwingende stilte in mijn hoofd die steeds vaker fluisterde: Ik trek dit niet.
En daar begon het: een proces van loslaten, van opnieuw voelen, van erkennen dat ik niet die stralende bruid was die alles tot in de puntjes regelde. En eerlijk? Dat was het beste wat me had kunnen overkomen.
Liefde in tijden van overprikkeling
Inmiddels werk ik als weddingplanner, ceremoniemeester & coach en ik zie dezelfde vermoeidheid zó vaak terug bij de stellen met wie ik werk. Ze komen vol enthousiasme bij me binnen. Net verloofd. Grote plannen. Prachtige ideeën. Maar ergens halverwege het proces slaat het om:
“We doen het wel even.”
“Mijn moeder wil dit…”
“Het hoort erbij, toch?”
“Ik voel me zo schuldig…”
En dan zitten ze ineens tegenover me, ogen vol tranen.
Niet omdat ze niet willen trouwen.
Maar omdat het allemaal teveel is.
Tijd, geld, familiedynamiek, culturele verwachtingen, religieuze tradities. Drie zussen, maar je mag er maar twee kiezen als getuige. Een zwangere bruid met hormonen én een zus die een babyshower organiseert “voor de gezelligheid”, maar vooral zorgt voor stress. Schoonmoeders die zich overal mee bemoeien. Vriendinnen die “alleen maar helpen”, maar eigenlijk gewoon overnemen.
De grote misvatting: dat je dit ‘gewoon moet kunnen’
Er lijkt een soort collectieve illusie te leven: dat het plannen van een bruiloft makkelijk is. Dat het vanzelf gaat.
Dat liefde en organisatie hand in hand gaan.
Maar laten we eerlijk zijn:
Trouwen is een emotionele achtbaan.
Het is een confrontatie met familiepatronen.
Het legt alles onder een vergrootglas: je relatie, je grenzen, je vermogen om ‘nee’ te zeggen.
En daar moet je dan óók nog eens van genieten.
Als niemand dat tegen je zegt, ga je denken dat er iets mis met je is als je niet “stralend door het leven” gaat met moodboards en taarten proeven. Maar wat als ik je zeg: er is niets mis met je.
Mijn breekpunt werd mijn keerpunt
Toen ik middenin mijn eigen bruiloftschaos zat, besloot ik op een dag te stoppen. Niet met trouwen. Maar met pleasen. Met doordenderen. Met doen alsof ik het allemaal wel aankon.
Ik stelde één simpele vraag aan mezelf (en aan mijn partner):
“Wat als we alleen maar doen waar we blij van worden?”
We schrapten de helft van de plannen. We maakten keuzes die goed voelden in plaats van ‘mooi stonden’. En weet je wat er toen gebeurde? Er kwam ruimte. Rust.
Drie dingen die ik iedereen wil meegeven die zich nu overweldigd voelt
1. Je hoeft niemand te pleasen, zelfs je familie niet
Maak keuzes die jij kunt dragen, niet die je denkt te moeten maken om niemand teleur te stellen. Jouw trouwdag is geen vredesverdrag.
2. Durf te vertragen. Echt.
Sla een dag plannen over. Doe even niets. De beste keuzes maak je niet als je overweldigd bent. Je hoeft nergens te ‘staan’ of aan te voldoen.
3. Laat je dragen, door mensen die je snappen
Dat mag een ceremoniemeester zijn, een vriend, een coach of een professionele hulpverlener. Maar kies iemand die jouw energie aanvoelt en bewaakt. Die zorgt dat jij kunt zijn wie je bent, ook op de dag zelf.
Je hoeft dit niet alleen te doen
Er is geen bruiloftsmodel dat bij iedereen past. Geen ‘perfecte’ dag. Alleen jouw dag. En die mag rommelig, emotioneel, stil of chaotisch zijn. Er mag gehuild worden. Gelachen. Gewijzigd. Geannuleerd. Aangepast. Ik zeg het vaak tegen mijn bruidsparen: “De dag waarop je ‘ja’ zegt, hoeft niet perfect te zijn. Maar hij moet wel van jullie zijn.”
Als je je overweldigd voelt, wil ik dat je weet: je bent niet raar. Je bent niet ondankbaar. Je bent niet moeilijk.
Je bent gewoon mens. En je doet het al zoveel beter dan je denkt.
& wil je daar eens gewoon over kletsen? Wat tips krijgen of inzichten? Voel je dan welkom om een kennismaking in te plannen. Je zit nergens aan vast en wij gaan niet zomaar met iedereen in zee. Er moet een klik zijn, voor jullie en voor ons. Maar bovenal: luisteren we graag naar jouw struggles en jullie verhaal!
Liefs,
Marlijn Booi-Dillen | Weddingplanner en ceremoniemeester
